Nasz Bóg jest Bogiem życia i radości. Jego chwałą jest człowiek żyjący w pełni. A jednak w życiu spotykamy się z cierpieniem i śmiercią. Jest to doświadczenie, które nami wstrząsa. Swoją siłę w cierpieniu człowiek wierzący czerpie z wytrwałej i głębokiej modlitwy.

Z Listu św. Jakuba Apostoła (Jk 5, 13-16)

Spotkało kogoś z was nieszczęście? Niech się modli! Jest ktoś radośnie usposobiony? Niech śpiewa hymny! Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone. Wyznawajcie zatem sobie nawzajem grzechy, módlcie się jeden za drugiego, byście odzyskali zdrowie. Wielką moc posiada wytrwała modlitwa sprawiedliwego.

Refleksja

Kiedy już cierpienie w nas uderza, przeszkadza w naszej pracy i daje nam odczuć kruchość naszego istnienia, wtedy jesteśmy wezwani do przeżywania tego doświadczenia z wiarą.

Pan nas zaprasza do zjednoczenia naszego cierpienia z Jego cierpieniem i przez to do współpracy z Nim w dziele zbawienia. W wielu przypadkach Pan nie uwalnia nas od naszego cierpienia, ale daje nam jeszcze większy dar; nadaje sens naszemu cierpieniu i otwiera nasze serca na nadzieję.

Chrystus zmartwychwstały dotrzymuje obietnic danych wcześniej: przezwyciężenie lęku, radość, pokój, dar Ducha Świętego, odpuszczenie grzechów.

Z ewangelii św. Jana (J 20, 19-23)

Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane»

Refleksja

Życie człowieka całe jest przeplatane walką. Doświadczenie grzechu nieustannie „ściąga go w dół”. Jest więc konieczne, aby jakaś duchowa moc przywracała go na właściwą drogę. Ten, kto miał doświadczenie grzechu i winy, powinien też mieć doświadczenie Boga, poprzez Krew Chrystusa, której zasługi mają w sakramencie pokuty decydujące znaczenie.

W tym poniższym dyskursie Jezus odnosi się bezpośrednio do Eucharystii. Dlatego nie powinno się zapominać, że słowa i sakramentu nigdy nie powinno się rozdzielać.

Z ewangelii św. Jana (J 6, 53-57)

Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. 

Refleksja

Właściwy obieg krwi w organizmie jest oznaką zdrowia i życia. W Starym Testamencie czytamy, że życie jest we krwi. A ponieważ życie należy do Boga, dlatego nigdy nie można było spożywać krwi zwierząt, aby nie zawłaszczać życia.

Jezus ofiaruje swojemu Kościołowi, ludowi Bożemu, zgromadzonemu przez swojego Zbawiciela, najwyższy znak swojej miłości – Eucharystię.

Z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian (1 Kor 10, 16; 11, 23-26)

Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? ...

Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę». Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę». Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.

Refleksja

Słowa Jezusa: To jest Ciało moje za was wydane, wypowiadane nad łamanym chlebem, oznaczają: tym chlebem jestem Ja sam, wraz z tym chlebem daję samego siebie.

Jezus, wracając do Ojca, nie pozostawia swoich uczniów samych; pozostaje obecny w darze Ducha Świętego i w doświadczeniu miłości.  

Z Ewangelii św. Jana (J 14, 3-11; Dz 2, 1-4)

Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie.

(Ta obietnica Jezusa realizuje się w dzień Zesłania Ducha Świętego):  

Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.

Refleksja

Wszechmocna miłość Boga pozwoliła nam narodzić się na nowo we chrzcie św. Od tego momentu żyjemy i działamy wiedząc, że posiadamy od Ojca dar Ducha – Stworzyciela wszystkich rzeczy.